Udāyī

Demikianlah yang kudengar. Pada suatu ketika Sang Bhagavā sedang menetap di Kosambī di Taman Ghosita. Pada saat itu Yang Mulia Udāyī, dengan dikelilingi oleh kumpulan besar umat awam, sedang duduk mengajarkan Dhamma. Yang Mulia Ānanda melihat hal ini dan mendatangi Sang Bhagavā, bersujud kepada Beliau, duduk di satu sisi, dan berkata: “Bhante, Yang Mulia Udāyī, dengan dikelilingi oleh kumpulan besar umat awam, sedang mengajarkan Dhamma.”

“Tidaklah mudah, Ānanda, mengajarkan Dhamma kepada orang lain. Seseorang yang mengajarkan Dhamma kepada orang lain pertama-tama harus menegakkan lima kualitas secara internal. Apakah lima ini?
(1) [Setelah memutuskan:] ‘Aku akan memberikan khotbah bertingkat,’ ia boleh mengajarkan Dhamma kepada orang lain.
(2) [Setelah memutuskan:] ‘Aku akan memberikan khotbah dengan memperlihatkan alasan-alasan,’ ia boleh mengajarkan Dhamma kepada orang lain.
(3) [Setelah memutuskan:] ‘Aku akan memberikan khotbah demi simpati,’ ia boleh mengajarkan Dhamma kepada orang lain.
(4) [Setelah memutuskan:] ‘Aku tidak akan memberikan khotbah karena menghendaki perolehan materi,’ ia boleh mengajarkan Dhamma kepada orang lain.
(5) [Setelah memutuskan:] ‘Aku akan memberikan khotbah tanpa membahayakan diriku atau orang lain,’ ia boleh mengajarkan Dhamma kepada orang lain.

Tidaklah mudah, Ānanda, mengajarkan Dhamma kepada orang lain. Seseorang yang mengajarkan Dhamma kepada orang lain pertama-tama harus menegakkan kelima kualitas ini secara internal.”